نارضایتی‌های اجتماعی
اما سوال اساسی اینجاست که چرا مسؤولان‌ زمینه‌ساز افزایش نارضایتی عمومی می‌شوند؟ وقتی که انبوهی از مسافران مانده در ایستگاه به سمت درهای نیمه‌باز واگن‌های شلوغ حمله می‌کنند، همدیگر را هل می‌دهند، تنه می‌زنند و حاضرند به زور خودشان را در سانتیمترهای خالی بفشارند، آیا مسؤولان شاهد و ناظر این صحنه‌ها با خیال آسوده سر بر بالین می‌گذارند؟ به نظر می‌رسد که تاخیر در آمدن قطارها، نامنظم بودن ورود قطارها، ایستادن قطارها در تونل‌های مترو، خاموش کردن چراغ‌ها و سیستم تهویه، ازدحام بیش از حد جمعیت، بسته نشدن درها حتی با دخالت نیروهای مسؤول و... باعث نارضایتی شهروندان تهرانی از وضع متروی پایتخت در روزهای اخیر شده، مشکلی که بر حجم نارضایتی‌های عمومی در حوزه اجتماعی می‌افزاید و تبعاتش بی شک دامنگیر خیلی‌ها خواهد بود!

اگر مسؤولان‌ چه در بخش مدیریت شهری و چه در بخش‌های بالادستی زمینه ساز چنین نارضایتی‌هایی شوند یا در برابر مشکلات مردم چشم هایشان را روی هم بگذارند و به دعواهای بی‌ارزش خود ادامه بدهند چه نیروی نجات?دهنده‌ای خواهد توانست منجی شرایط اجتماعی پایتخت شود؟ امروز قطارهای متروی تهران با تاخیرهای گاه چنددقیقه‌ای و واگن‌های بسیار شلوغشان آغازکننده راهی تازه در بالا بردن سطح نارضایتی مردم هستند و فردا این مشکل به کلیت حمل و نقل عمومی شهر و بلکه دیگر بخش‌ها نیز کشیده خواهد شد. آیا مسؤول و مدیری که نتواند تا سر حد توان مجموعه در اختیارش را برای خدمت مردم ارگانیزه کند و با بروز ساده‌ترین مشکل‌ها توپ را در زمین دیگری بیندازد استحقاق تکیه زدن بر صندلی چرمی اتاقش را دارد؟

جواب‌های پیشاپیش!
در حال نوشتن این یادداشت خبر می‌رسد که مدیرعامل شرکت بهره‌برداری مترو از کمبود قطار و عدم پرداخت یارانه بلیت‌‌های مترو از سوی دولت گلایه کرده و گفته است که این مسائل، مشکلات مترو را هر روز بیشتر می‌کند. حرف‌های جعفر ربیعی کاملا بدیهی بود. می‌شد حتی پیش از تهیه این گزارش هم حدس زد که ربیعی به جای آنکه مجموعه تحت مدیریتش را به خدمات‌رسانی بهتر و بیشتر دعوت کند، انگشت اتهام را به سوی دولت دراز خواهد کرد و قطعا دولتیان نیز در موقع مقتضی حرف‌هایش را بی پاسخ نخواهند گذاشت اما در این معرکه کیست که به فکر دست و پاهایی باشد که در هجوم آدم‌ها به سمت واگن‌ها فشرده و کوفته می‌شود، کیست که تاوان وقت‌های به هدر رفته و اعصاب?های به زانو درآمده را بدهد؟ اگر چه ربیعی هم از مسافران می‌گوید و تاکید می‌کند که متاسفانه مسافران مترو تاوان اختلافات موجود را می‌پردازند، در حالی که کمبود بودجه و عدم تامین قطارهای جدید در کنار عدم تحقق بموقع وعده‌ها، مسؤولان‌ مترو را با مشکلات عدیده‌ای روبه رو کرده است. هر روز بیش از یک میلیون و 700 هزار مسافر از نقاط مختلف تهران و نیز شهرها و شهرک‌های اطراف آن برای انجام سفرهای درون شهری خود از مترو استفاده می‌کنند، در صورتی که کم‌توجهی به وضع مترو و برطرف نکردن کمبودهای آن شبکه حمل و نقل ریلی پایتخت را دچار اختلال کرده است، اگر به جای دعواهای بی‌مورد مسؤولان‌ هر چه سریع‌تر برای رهایی از این شرایط به اتحاد رویه دست نیابند خدا می‌داند پاسخگوی این نارضایتی عمومی چه کسی خواهد بود.