به گزارش رجانیوز، گفت‌وگوها برای بررسی جزییات انتقال سوخت رآکتور تهران به ایران پس از آن صورت می‌گیرد که ایران در اردیبهشت‌ماه سال جاری در نامه‌ای به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از رو به اتمام بودن سوخت رآکتور پنج مگاواتی تهران خبر داده بود.

رآکتور تهران ‌16 سال است که با سوخت با غنای ‌20 درصد که ایران آن را از آرژانتین خریداری کرد، برای مصارف پزشکی و غیره مشغول به کار است.

علی‌اکبر صالحی، رییس سازمان انرژی اتمی کشورمان و محمد البرادعی ‌12 مهر‌ماه در تهران توافق کردند، ‌‌19 اکتبر (‌‌27 مهر) در وین بر سر جزییات انتقال سوخت رآکتور تهران گفت‌و‌گو کنند. کارشناسان آژانس نیز در این نشست شرکت می‌کنند.

مهدی خانیکی مدیرکل حوزه ریاست و مدیرکل پیشین پادمان‌های هسته‌یی، حمیدرضا عسگری مشاور حقوقی وزارت خارجه و مشاور رییس سازمان انرژی اتمی و علی‌اصغر سلطانیه نماینده دائم ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از سوی ایران در این نشست شرکت می‌کنند.

این نشست از بعد‌ از ظهر روز دوشنبه آغاز و احتمالا تا چهارشنبه به طول می‌انجامد. در این دور از مذاکرات مربوط به انتقال سوخت با غنای ‌20 درصد به ایران هیچ تصمیم‌گیری از سوی طرفین صورت نمی‌گیرد.

این نشست در شرایطی برگزار می‌شود که طرف‌های دیگر آن، عملاً پیشنهاد غنی‌سازی تا سطح 5 درصد در ایران و سپس انتقال آن به یک کشور ثالث برای افزایش غنای سوخت تا 20 درصد به‌منظور استفاده در رآکتور تحقیقاتی تهران را پذیرفته‌اند.

این در حالی است که در قطعنامه‌های چهارگانه قبلی علیه ایران که آخرین آن، مهرماه سال گذشته همزمان با مجمع عمومی سازمان ملل صادر شد، به‌طور مکرر بر ضرورت تعلیق غنی‌سازی در ایران تأکید شده است.

رئیس‌جمهوری اسلامی ایران اواخر سال 85 و در جریان سفر استانی به یزد از قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران با عنوان "کاغذ پاره" یاد کرد و خطاب به طراحان قطعنامه گفت: «شما فکر می کنید که اگر جمع شوید و کاغذ پاره صادر کنید می توانید جلوی پیشرفت ملت ایران را بگیرد.»

این اظهارات در آن مقطع با انتقاداتی از سوی برخی افراد و رسانه‌ها در داخل مواجه شد. منتقدان معتقد بودند قطعنامه‌های شورای امنیت، کاغذپاره نیست و اثرات حقوقی بر آن مترتب است. این در حالی است که براساس طرح مناقصه سوخت که غرب می‌کوشد با توافق ایران از آن به‌عنوان راهی برای عبور آبرومندانه از اصرارهای بی‌نتیجه و عملی نشده‌اش بر تعلیق غنی‌سازی از سوی ایران استفاده کند، برای اولین بار حق غنی‌سازی را در ایران به‌رسمیت می‌شناسد و منجر به بی‌اعتبار شدن قطعنامه‌هایی می‌شود که توسط این کشورها صادر شده است