به گزارش رجانیوز، این خبر در حالی منتشر شد که نماینده فرانسه امیدوار بود بتواند پس از آنکه ایران سوخت 5 درصد خود را به روسیه داد، از روسیه سوخت با غنای 20 درصد را تحویل بگیرد و به میله‌های سوخت تبدیل کند.

اما عدم پایبندی این کشور به تعهدات قبلی خود پرونده دولت فرانسه را آن‌قدر سیاه کرده بود که مذاکره‌کنندگان ایرانی ترجیح دادند، تاوان 30 سال عدم پایبندی به تعهدات را با تحقیر نماینده دولت این کشور پس بگیرند.

اظهارات امروز متکی در نشست خبری خود مبنی بر اینکه فرانسه از اول نیز جزء گزینه های تامین کننده سوخت راکتور تهران نبود، تأیید کننده خبر دیروز العالم است.

اما ماجرا از آنجا شروع می‌شود که سال 1975، یعنی 3 سال قبل از وقوع انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی، 10 درصد از سهام مجتمع غنی سازی اورانیوم به نام یورودیف (Eurobif) را که قرار بود در منطقه (تریکاستن) فرانسه احداث شود، خریداری کرد.

این سهام بخشی از یک کنسرسیوم فرانسوی، بلژیکی، اسپانیایی و ایتالیایی بود و ایران به موجب موافقتنامه ای که شاه آن را امضا کرد می توانست به فن آوری غنی سازی (یورودیف) دسترسی یابد و نیز موافقت شده ایران مقدار مشخصی از اورانیوم غنی شده از کارخانه مذکور را که به شدت برای تولید رادیوایزوتوپ های راکتورهای خود و عمدتا برای استفاده ها ی پزشکی نیاز داشت، دریافت کند.

ایران در مجموع، در تاسیسات یورودیف 2 میلیارد دلار سرمایه گذاری کرد. یک میلیارد دلار سهم ایران از شرکت طرف قرارداد احداث رآکتور هسته ای بود و یک میلیارد دلار هم به صورت وام سرمایه گذاری شده بود.
البته قرارداد یورودیف نیز با وقوع انقلاب، با چالش اجرایی مواجه شد.

فرانسه پس از انقلاب با فسخ یک‌طرفه قرارداد همچنین ایران را به پرداخت غرامت محکوم کرد، در حالی که جمهوری اسلامی تأکید دارد این کشور باید بیش از 50 تن هگزافلورید اورانیوم ایران را تحویل دهد.