فتح بن یزید جرجانی می گوید: شنیدم ابوالحسن، امام رضا (ع) می فرمایند:
" خداوند، لطیف، آگاه، شنوا، بینا، یگانه، یکتا و بی نیاز است. نزاده و زاده نشده و هیچ کس همتای او نیست، اشیا را ایجاد کرد و به اجسام جسمیت داد و نقش ها را صورت و شکل بخشید.
اگر چنان باشد که می گویند نه خالق از مخلوق شناخته می شود و نه آفریننده از آفریده، ولی اوست آفریننده.
میان او و کسی که جسم و صورتش داده، ایجادش کرده، فرق است، زیرا چیزی مانند او نیست و او مانند چیزی نباشد."
پرسیدم:
"یکتایی خدا را توضیح دهید. آیا مانند یکتایی انسان است؟"
امام فرمود:
"همانا تشبیه نسبت به معانی است، اما نسبت به اسمها یکی است و آنها بر صاحب نام دلالت کنند. این که گفته می شود انسان یکی است یعنی انسان یک پیکر است و دو پیکر نیست. ولی خود انسان یکی نیست زیرا اعضا و رنگهایش مختلف است، اجزایش قابل تقسیم است و یکنواخت نیست.
خونش غیر گوشتش است و عصبش غیر رگهایش و مویش غیر پوستش و سیاهی اش غیر سفیدی اش. هم چنین است مخلوقات دیگر. پس انسان اسمش یکی است و معنایش یکی نیست. اما خداوند جلّ جلالُه یکتاست. یکتایی جز او وجود ندارد. در او اختلاف و تفاوت و زیادی و کمی نیست.
انسان مخلوق و مصنوع است از اجزاء مختلف، و مواد گوناگون ترکیب شده است و در حالِ جمع، اجزای یک چیز است."