میدل ایست آنلاین با انتقاد از رسانه‌های انگلیسی که به‌جای پاسخ به پرسش‌های روشن احمدی‌نژاد، داستانسرایی درباره ریشه‌های یهودی او را مطرح کرده‌اند، تأکید کرد: علت این کار آن‌ها، ناتوانی در ارائه پاسخ‌های مستدل به سؤالات احمدی‌نژاد است.
به گزارش رجانیوز، یک نویسنده یهودی در میدل ایست آنلاین نوشت: از زمان تشکیل دولت اسرائیل، این سؤال همواره مطرح بوده که یهودی چه کسی است؟ در دولت یهود، مقامات، خاخام ها و رسانه ها به کاوش درباره اجداد افراد می پرداختند، از نظر اسرائیلی ها و یهودیان ارتدکس، یهودی بودن مسئله ای خونی است، در حالی که به‌تازگی رسانه های انگلیس ادعا کرده و سعی نموده‌اند کشف کنند که آیا محمود احمدی‌نژاد یک یهودی از خود بیزار و یا یک ضد یهود معمولی است؟ آن‌ها مثل خاخام ها به بررسی شجره احمدی‌نژاد پرداخته اند.
روزنامه دیلی تلگراف ضمن طرح این ادعا که احمدی‌نژاد ریشه یهودی داشته است، در ادامه ادعای خود به عکس رئیسجمهور ایران را در حالی که شناسنامه به دست دارد، اشاره کرده و در یک نتیجه‌گیری عجیب خبر داده است که این عکس نشان می دهد، وی فامیلی یهودی داشته است.
دیلی تلگراف برای تکمیل داستان خود، حتی کارشناسانی پیدا کرد که گفتند سابقه حملات احمدی‌نژاد بر ضد یهودیان برای تلافی گذشته اش است، در حالی که واقعیت این است که برخلاف انچه دیلی تلگراف نوشت احمدی‌نژاد تا کنون هرگز سخنی در ضدیت با یهودیان بیان نکرده است. وی از منتقدان سرسخت دولت یهودی و فلسفه وجودی آن است. وی همچنین از منتقدان استفاده ابزاری از هولوکاست به ضرر مردم فلسطین است.
ممکن است تعجب کنید چرا یک رسانه غربی به ریشه های قومی و نژادی رئیسجمهور ایران می پردازد، این کار را نباید از رسانه های غربی انتظار داشت بلکه باید از نژاد پرست ها نازی ها و خاخام ها این انتظار را داشته باشیم. رسانه های آزاد هیچگاه با مسئله ریشه های کسی مثل پل ولفوویتز کاری نداشتند، به رغم این واقعیت که جنگ صهیونیستی به بهای جان یک و نیم میلیون انسان تمام شده است.
اگر می پرسید چگونه است که یک رسانه آزاد غربی درباره یک رئیسجمهور به آسیب شناسی روی می آورد، جواب ساده است. آنچه به غرب آزاد موسوم شده، هنوز پاسخ های عقلانی به احمدی‌نژاد نداده است. غرب، توانایی استدلال کردن در مقابله با احمدی‌نژاد را ندارد و در عوض سعی می کند مسائل بی اهمیت مربوط به سابقه نژادی را مطرح کند. در این زمینه دیلی تلگراف پیشتاز شده و نوشته است: احمدی‌نژاد با اظهارات ضد یهودی سعی می کند هر گونه شک و تردید را درباره سابقه یهودی خود از بین ببرد.
در حالی که واقعیت امر روشن است احمدی‌نژاد برای روشن کردن تاریک‌ترین زوایای ریاکاری ما به استدلال و تردیدافکنی پرداخته است.
اما 3 موضوع اصلی که روایت احمدی‌نژاد درباره هولوکاست و اسرائیل را تائید می کند، عبارتند از:
1. در جنگ جهانی دوم، حدود 60 میلیون انسان از بین رفتند که اکثر آن‌ها بی گناه بودند. احمدی‌نژاد می‌پرسد چگونه است که از نظر ما رنج گروهی از این مردم که همان یهودیان باشند، شایسته توجه ویژه است؟
2. رئیسجمهور ایران به درستی می گوید این فصل از تاریخ باید در چشم انداز تاریخی‌اش بررسی شود، به این معنا که هر حادثه ای در گذشته باید موضوع تحقیق و بررسی باشد. وی گفته است اگر به خود جرات می‌دهند خدا و پیامبران را زیر سؤال ببریم، باید اجازه داشته باشیم هولوکاست را نیز زیر سؤال ببریم.
3. صرف‌نظر از اینکه هولوکاست حقیقت دارد، واقعیت اساسی این است که رنج یهودیان اروپا هیچ ربطی به مردم فلسطین ندارد. بنابراین دلیلی وجود ندارد که فلسطینی ها تاوان جنایات دیگران را پس بدهند. اگر برخی رهبران غربی از بابت جنایات بر ضد یهودیان احساس گناه می کنند، بهتر بود سرزمینی را برای یهودیان در داخل مرزهای اروپا در نظر بگیرند تا اینکه از فلسطینی ها انتظار داشته باشند این بار را به گردن بگیرند.
واضح است که غرب نمی تواند به این مسائل پاسخ دهد و در عوض به مسائلی مثل برتری خون و نژاد و تحلیل های سست روانشناسانه روی آورده است.
احمدی‌نژاد با 3 حرکت روش بحث فریبنده، رسانه های غرب را افشا کرد. وی در واقع هولوکاست را هسته اصلی ریاکاری ما می داند. هولوکاست برای این برجسته شد تا توجهات را از جنایات عظیم شرکا منحرف کند. هیروشیما، ناکازاکی و درسدن تنها مثال هایی از نسل کشی های سازمان یافته امپراتوری های انگلیسی زبان است.
هولوکاست به مذهبی جدید تبدیل شده است اما فاقد الهیات است اجازه هیچ شکلی از انتقاد را نمی دهد. مذهبی است که هر نوع تردید را محکوم می کند.
گاردین نیز به سرعت در این باره مطلبی چاپ و مقاله روزنامه دیلی تلگراف را رد کرد، ولی یک چیز مسلم است نه گاردین و نه دیلی تلگراف و نه هیچ رسانه متعلق به جهان آزاد، آزادی آن را ندارد که به سؤالات احمدی‌نژاد پاسخ دهد، اینکه چرا فقط یهودیان و چرا مانع تحقیق درباره گذشته می شوید؟
رسانه های انگلیسی به جای پرداختن به این سؤالات تسلیم داستان پردازی های مربوط به تبار و نیاکان شده اند. به جای دنباله روی از سؤال بی اهمیت که یهودی چه کسی است پیشنهاد می کنم بحث را یک گام جلوتر ببریم و سؤال خیلی ساده ای را مطرح کنیم ملاک یهودی بودن چیست؟
