جام جم آنلاین نوشت:برای شناسایی کامل این جایگاه و تهیه تصاویر و عکس‌هایی از این بهشت روی زمین، یک تیم پژوهشگر استرالیایی آمریکایی از اطلاعات دریافتی ماهواره‌ها، ایستگاه‌های زمینی و الگوهای آب و هوایی کمک گرفته و از نتایج یک مطالعه که عوامل موثر بر ستاره‌شناسی از جمله درجه حرارت، روشنی آسمان، بخار آب و سرعت باد و ناآرامی‌های جوی را بررسی می‌کند، بهره جستند.

این پژوهشگران ایستگاهی به نام Ridge A را روی قله‌ای به ارتفاع 4053 متر در قاره جنوبگان (جنوبی‌ترین قاره کره‌زمین) ‌، با دقت زیادی انتخاب کردند.

این مطالعه نشان داد متوسط دمای زمستانی در آنجا منفی 70 درجه سلسیوس بوده و مقدار بخار آبش در هوا کمترین حد ممکن را دارد. این ایستگاه همچنین، آنقدر آرام است که هیچ ناآرامی جوی در آن دیده نمی‌شود، عاملی که در ایستگاه‌های دیگر مانع رویت ستارگان می‌شود. ویل سندرز، مدیر پژوهش بریتانیا ‌ استرالیایی مستقر در استرالیا می‌گوید: آنقدر این مکان آرام است که وزش هیچ باد و جابه‌جایی هوایی در آن ثبت نشده است.

سندرز می‌افزاید: همه این عوامل کنار هم جمع می‌شوند تا بتوانیم برای یک ایستگاه رصد نجومی دستورالعمل کاملی تهیه کنیم. تصاویر نجومی گرفته شده از Ridge A حداقل باید 3 برابر واضح‌تر از تصاویر بهترین ایستگاه‌های مورد استفاده فعلی ستاره‌شناسان باشد.

از آنجا که آسمان این ایستگاه تاریک‌تر و خشک‌تر است، در نتیجه قدرت یک تلسکوپ متوسط، با قدرت بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های ایستگاه‌های دیگر کره‌زمین برابری می‌کند. سندرز همچنین می‌گوید: این ایستگاه حتی نسبت به رصدخانه‌‌های همیشه مهیج روی نوک قله‌های بلند هاوایی و شیلی برتر عمل خواهد کرد.

پژوهشگران تاکید دارند حتی کیفیت تصاویر شکار‌شده تلسکوپ مستقر در این ایستگاه می‌تواند بخوبی تصاویر ارسالی از تلسکوپ مستقر در ایستگاه فضایی هابل باشد. این ایستگاه که در داخل مرزهای جنوبی (قطب‌جنوب)‌ استرالیا واقع است از اولین رصدخانه مجهز به دستگاه‌های خودکار بین‌المللی 144 کیلومتر فاصله دارد و در مقایسه با ایستگاه Dome A که چینی‌ها بر پا کرده‌اند، بلندترین نقطه روی فلات قطب جنوب به حساب می‌آید. این رهیافت علمی، به همراه جزییات بیشتر در نشریه تخصصی انجمن نجوم آگوست امسال به چاپ رسید.