تا حالا شده در راه رسیدن به هدف از مسیر منحرف بشین؟
یک روز صبح به همراه یکی از دوستان آرژانتینی­ام((منظور دوست من نیستا! منظور دوست نویسنده این خاطره یعنی پائولو کوئیلو است.))در بیابان موجاوه قدم می­زدیم که چیزی را دیدم که در افق می­درخشید. هر چند مقصود ما رفتن به یک دره بود. برای دیدن آنچه آن درخشش را از خود باز می­تاباند مسیر خود را تغییر دادیم. تقریباً یک ساعت در زیر خورشیدی که مدام گرم­تر می­شد راه رفتیم و فقط هنگامی که به آن رسیدیم توانستیم کشف کنیم که چیست.
یک بطری نوشابه خالی بود.
غبار صحرایی در درونش متبلور شده بود. از آنجا که بیابان بسیار گرم­تر از یک ساعت قبل شده بود، تصمیم گرفتیم دیگر به سمت دره نرویم. به هنگام بازگشت فکر کردم چند بار به خاطر درخشش کاذب راهی دیگر، از پیمودن راه خود بازماندیم؟ اما باز فکر کردم: اگر به سمت آن بطری نمی­رفتیم چطور می­فهمیدیم فقط درخششی کاذب است؟
چند روز پیش داشتم یک درس مدیریتی گوش می­کردم و مدام در مورد این تأکید داشت که باید دامنه دید خودمون رو برای رسیدن به اهداف تنگ­تر کنیم. یک مدیر موفق همیشه باید تمرکزش بر روی هدف اصلی حرکتش باشه و به قول شخصی که می­گفت دامنه دیدش رو تنگ­تر کنه. چون در غیر اینصورت مثل پائولو کوئیلو ممکنه گرفتار درخشش کاذب بشه و از هدفش دور بشه. نمی­دونم برای شما چنین چیزی پیش اومده یا نه که تصمیم می­گیرید که کاری رو انجام بدید اما سرگرم چیزی دیگه می­شید و از هدف اصلی باز می­مونید. پس بهتره:
دامنه دید خودمون رو برای رسیدن به اهداف تنگ­تر کنیم یعنی متمرکز بر روی هدف بشید

سر بلند باشید
http://living- with-god. blogfa.com
سیلاس