آبان‌ماه 1387 در پی اعلام خبر بیماری سرطان ریه و مثانه از نوع حاد سیدعبدالعزیز حکیم، پایگاه خبری حوارات عراق فاش کرده بود که دکتر سامر جرجیس پزشک متخصص عراقی‌الاصل مقیم آمریکا و معالج سیدعبدالعزیز حکیم و همچنین دکتر اکبر منتظری پزشک متخصص او در ایران، مسموم شدن حکیم را تأیید کرده‌اند.

براساس این خبر، حکیم به سامر جرجیس گفته بود در ضیافت عبدالله دوم شاه اردن که در جریان سفر به امان در اواسط سال 2007 انجام شد، با تعارف شاه اردن، قهوه نوشید، اما پس از گذشت دو ساعت و نیم از نوشیدن قهوه، درد شدیدی در معده خود احساس کرد.

دکتر منتظری اعلام کرده بود که پس از آزمایش‌های پزشکی، ثابت شد که وی هدف تلاش ترور با ماده تالیوم قرار گرفته است.

نکته قابل توجه اینکه این ماده فقط از سوی رژیم سابق عراق برای ترور مخالفانش استفاده می‌شد و ظاهراً اردن هم بعدها به این مواد مجهز شد تا مخالفان صدام را به هنگام سفر به اردن یا سکونت در این کشور با این ماده سمی از میان بردارد. البته این خبر در آن روز با تکذیب دفتر مجلس اعلای اسلامی عراق در تهران مواجه شد.

اینکه چرامجلس اعلادر آن زمان این خبر را تکذیب کرد، به درستی مشخص نیست، ولی برخی منابع احتمال می‌دهند که مجلس اعلا براساس یکسری محظورات آن را تکذیب کرده است.

طی روزهای اخیر و بویژه بعد از شدت گرفتن مرض عبدالعزیز حکیم، این موضوع بار دیگر رسانه‌های خبری را به خود مشغول کرده است.

اردن طی‌ سال‌های گذشته بارها سیاست ضد شیعی در پیش گرفته و حتی برخی منابع معتقدند که عوامل سلفی این کشور پشت پرده انفجارهای خونینی هستند که در عراق به وقوع می‌پیوندد. عبدالله دوم پادشاه اردن اولین کسی بود که بعد از سقوط صدام موضوع تهدید «هلال شیعی» در منطقه را مطرح کرد. اردن یک‌بار دیگر در جریان ترور نافرجام خالدمشعل در دهه 1980، سعی داشت سناریوی مشابهی را اجرا کند.