به گزارش فارس، ویکتور تورن با درج مقاله‌ای با عنوان " طرح بمباران ماه توسط ناسا در هاله‌ای از اسرار " در نشریه آمریکایی آمریکن‌فری پرس، نوشت: ناسا قصد دارد نهم اکتبر 2009 ماه را بمباران کند. بسیاری از آمریکایی‌ها می پرسند: "مگر کشور با بدترین رکود اقتصادی پس از رکود بزرگ مواجه نیست؟ مگر ما اکنون عراق، افغانستان و پاکستان را بمباران نمی‌کنیم؟ چرا می‌خواهیم 583 میلیون دلار (یو اس ای تودی، 18 ژوئن) برای انداختن بمب روی چیزی که حدود 383000 کیلومتر از ما فاصله دارد هزینه کنیم؟ "

نویسنده با یادآوری اینکه در 18 ژوئن، ناسا یک "مدارگرد شناسایی ماه " به فضا پرتاب کرد که یک ماهواره مراقبت و سنجش ماه (LCROSS) را با خود حمل می‌کرد، می‌افزاید: نهایتاً، در حالیکه نقشه‌های دقیقی از سطح ماه در دست تهیه هستند، LCROSS موشک 5000 پوندی قنطروس را که دو برابر سریعتر از گلوله تفنگ حرکت می‌کند، را به سمت ماه شلیک خواهد کرد. هنگامیکه این موشک به قطب جنوب ماه اصابت کند، قدرت انفجار آن معادل یک تن تی‌ان‌تی خواهد بود. در نتیجه، دانشمندان تخمین می‌زنند که یک ابر قارچی شکل از گرد و غبار به ارتفاع 9.5 کیلومتر تشکیل گردد. چهار دقیقه بعد، ماهواره LCROSS - مملو از حسگرها، طیف‌سنج‌های مادون قرمز، دوربین‌ها و وسایل مخابراتی - موشک را دنبال خواهد کرد تا پیش از اینکه خودش نیز با سطح ماه برخورد کند، داده‌ها را جمع‌آوری و به زمین ارسال نماید.

وی با بیان اینکه هدف نهایی این بمباران پس از ایجاد حفره‌ای به عرض 8 کیلومتر و عمق 5 متر ، تعیین این مطلب است که آیا آب به صورت یخ در زیر پوسته ماه ذخیره شده است یا نه، این سوال را مطرح می‌کند که آیا چنین هدفی دست‌یافتنی است.

مایکل میلستین از نشریه "پاپیولار مکانیکز " می گوید اگر ناسا محل آب را تعیین کند، پس از پیدا کردنش چه کار خواهیم کرد، به خصوص در شرایطی که "حفره های قطبی سیاه ماه با دمایی نزدیک به 150 درجه سانتی گراد زیر صفر، هر ماه گردی را از کار خواهد انداخت. "

به نوشته این مقاله تد تویت میر ، محقق نجوم ، حتی به امکان جمع آوری داده‌ها شک دارد: در 22 ژوئن، وی در مقاله‌ای با عنوان "بمباران ماه از سوی ناسا باعث نگرانی است " نوشت: "در شرایط خلا آب کاملا ناپدید می‌شود. بنابراین این یک ایده کاملا مسخره است که ناسا با انفجار یک بمب در خلا روی ماه بتواند آب پیدا کند. گرمای انفجار به همراه خلا هر ردی از آب را چنان به سرعت تبخیر خواهد کرد که نمی‌توان آن را اندازه گرفت. پیش از اینکه سطح زیر پوسته ماه جهت سنجش سرد شود، همه آب‌ها تبخیر شده‌اند. "

نویسنده با طرح این پرسش که اگر پیدا کردن آب برای کولونی‌های قمری غیر مسکونی فقط یک داستان پوششی باشد ، سعی در برملا کردن ابعاد دیگری از این ماجرا را دارد: ریچارد هوگلند، مشاور علمی سابق والتر کرونکیت، مجری اخبار CBS، و موسس وب سایت Enterprise Mission، چیزی پیشنهاد کرد که خیلی وحشتناک‌تر است. او در کتاب خود با نام "ماموریت سیاه " عنوان می‌کند که یک گروه مخفی در داخل ناسا 40 سال است که روی یک برنامه فضایی سرّی کار می‌کند که انرژی آزاد و فن‌آوری ضد جاذبه بخش‌هایی از آن هستند.

هوگلند نوشت: "اکنون که تعدادی از کشورها وسیله نقلیه به ماه می‌فرستند، ماموریت آتی بمباران ماه که در ماه اکتبر توسط ناسا انجام خواهد شد، می تواند تلاشی برای از بین بردن گنبدهای مصنوعی جهت پوشاندن شواهد ماموریت‌های فضایی در طول چهل سال گذشته باشد. "

به گفته نویسنده آلفرد لمبرمونت وبر از سایت "Seattle Exopolitics Examiner " نیز در مقاله‌ای در 19 ژوئن، برای حمایت از نظریه هوگلند شواهد تکان دهنده‌ای ارائه داده است: حوادثی که او به آنها استناد می‌کند توسط منابع مختلف دیگر نیز تایید گردیده‌اند. اول، "در یک فیلم مستند تلویزیونی در سال 2006، با نام آپولو 11: داستان ناگفته، باز آلدرین برای اولین بار علنا اذعان کرد که فضانوردان در سفر خود به ماه یوفوها را مشاهده کرده بودند، اما مجاز نبودند روی خط ارتباطی زنده با ناسا درباره این اطلااعات حرف بزنند. او اظهار کرد که احساس می‌کرد این کار ایجاد "وحشت " خواهد کرد.

دوم، "در سال 1979، موریس چاتلاین، سرپرست سابق سیستم های مخابراتی ناسا، تایید کرد که نیل آرمسترانگ واقعا مشاهده دو یوفو در اطراف یک حفره را گزارش کرده بود. او فاش ساخت، " این برخورد در ناسا یک چیز پیش و پاافتاده است اما تا کنون هیچ‌کس درباره‌اش حرفی نزده است. "

در ادامه این مقاله به نقل از دکتر ولادیمیر آژاژه، فیزیکدان و استاد ریاضی در دانشگاه مسکو، آمده است: "نیل آرمسترانگ به مرکز کنترل ماموریت این پیام را ارسال کرد که دو شیء بزرگ و اسرارآمیز پس از فرود نزدیک سفینه، مراقب آنها بودند. " اما این پیام هرگز به گوش مردم نرسید زیرا ناسا آن را سانسور کرد. "
پل ساترلند از "اسکای مانیا " در 19 ژوئن نوشت : "این مدارگرد حداقل یک سال به دور ماه خواهد گشت و مکان های بالقوه برای فرود فضانوردانی که در دهه آینده به آنجا بازخواهند گشت را جستجو خواهد کرد. این ماهواره همچنین به دنبال موادی خواهد بود که ممکن است از یک کولونی در ماه پشتیبانی کنند. "
ویکتور تورن در پایان خاطرنشان کرد: ناسا مردان و زنانی را برای زندگی در ماه می‌خواهد. اگر آنها در این فکر هستند که ما در آنجا کولونی هایی بسازیم، چرا پذیرفتن اینکه دیگران ممکن است قبلا این کار را کرده باشند، اینقدر سخت است؟ اما انتظار نداشته باشید که ناسا دستش را رو کرده و مقاصد واقعی خود را فاش کند. همانطور که هوگلند در پشت جلد کتاب خود نوشته است، "عده کمی از این موضوع مطلع هستند که برادری‌های سرّی بی سر و صدا بر ناسا سلطه می‌افکنند، و سیاست‌ها بیش از آنکه با علوم منطقی - که این سازمان در 50 سال گذشته ترویج کرده است - همسو باشند با مذاهب باستانی و مکاتب پنهانی همسویی دارند. "