|
پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید [عذاب را] بچشیم |
فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ | |
|
و شما را گمراه کردیم زیرا خودمان گمراه بودیم |
فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ | |
|
پس در حقیقت آنان در آن روز در عذاب شریک یکدیگرند |
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ | |
|
[آرى] ما با مجرمان چنین رفتار مىکنیم |
إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ | |
|
چرا که آنان بودند که وقتى به ایشان گفته مىشد خدایى جز خداى یگانه نیست تکبر مىورزیدند |
إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ | |
|
و مىگفتند آیا ما براى شاعرى دیوانه دست از خدایانمان برداریم |
وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ | |
|
ولى نه [او] حقیقت را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است |
بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ | |
|
در واقع شما عذاب پر درد را خواهید چشید |
إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ | |
|
و جز آنچه مىکردید جزا نمىیابید |
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ | |
|
مگر بندگان پاکدل خدا |
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ |
