ماجرای سرکوب خونین ایالت سین کیانگ چین هفته گذشته از آنجا آغاز شد که جمعیتی ??? نفره از چینی تبارهای هان در شهر ارومچی علیه اویغورها راهپیمایی کردند
ماجرای سرکوب خونین ایالت سین کیانگ چین هفته گذشته از آنجا آغاز شد که جمعیتی ??? نفره از چینی تبارهای هان در شهر ارومچی علیه اویغورها راهپیمایی کردند.
این راهپیمایی اعتراض اویغورها را برانگیخت که خواستار رعایت عدالت در مورد دو تن از مسلمانان بودند که به اتهامی در زندان به سر می برند. آثاری از درگیری هفته های گذشته نیز بروز کرده بود و باعث شده بود نیروهای امنیتی از برگزاری نماز جمعه در چند شهر جلوگیری کنند.
وقتی جمعیت مسلمانان معترض در شهر ارومچی به راه افتاد و نیروهای امنیتی نیز با گلوله به سرکوب تظاهرکنندگان پرداختند معلوم بود اویغورها مطالبات برآورده نشده و احساسات سرکوب شده یی داشتند که با شعله ور شدن شهر بروز کرد. اما اینکه چرا نظام حزب کمونیست به این زودی سرکوب خونین را پیشه کرد موضوع قابل توجهی است. چین قرار است تا سال ???? از امریکا پیشی بگیرد و تا سال ???? به لحاظ اقتصادی به مرتبه یی برسد که هیچ ملتی در تاریخ بشر به آن دست نیافته است.
با این حال همین نظام به سرعت در حال تحول از بعضی جهات اجتماعی و سیاسی هنوز در عصر حجر به سر می برد و به قولی برای باز و بسته کردن هر پیچی هنوز به پتک متوسل می شود.نظام های کمونیست در برخورد با بحران های سیاسی امنیتی که به صورت طبیعی در کشور بروز می یابند، از همان اول آخرین راه حل را انتخاب می کنند یعنی سرکوب و گلوله. این همان راهکاری است که چینی ها در برخورد با ناامنی در استان بزرگ، حساس و استراتژیک سین کیانگ اتخاذ کردند.
?? سال پیش که تجمع دانشجویان معترض در میدان تیان آن من پکن (میدان صلح آسمانی) برگزار شد مقام های حزب به جای صلح، از آسمان گلوله توپ و فشنگ بر سر دانشجویان ریختند و طی کمتر از یک روز چنان میدان را از کشته ها و خون پاک کردند که گویی دیروز صدها هزار نفر در همین میدان به گلوله بسته نشده اند.
سال پیش نیز ناآرامی تبت مقام اول حزب را چنان برآشفت که بار دیگر آخرین راه حل را از همان اول به کار بستند.درواقع پس ذهن رهبران حزب که معتقدند ما مرکز عالم هستیم و عالم باید خودش را با ما هماهنگ کند، این اندیشه منحوس ریشه دوانده است که دموکراسی و حکومت مردم تا جایی دموکراسی و حکومت مردم است که نظام سیاسی را تهدید نکند.
رهبران حزب معتقدند، لازم نیست حزب کمونیست معیارهای دموکراسی و روابط دموکراتیک را رعایت کند، بلکه این دموکراسی است که باید حزب و مقام های رده اول را رعایت کند.مقدمه فوق توضیح کلی آن حادثه یی است که در استان مسلمان نشین یا دگراندیش سین کیانگ رخ داد و اخبار بسیار سانسور شده چینی ها حاکی از آن بود که حداقل ??? نفر کشته شده اند.
وقتی رهبران حزب چنان می اندیشند، سربازان پیاده حزب با چماق، ساطور، میله آهنی و باتوم برقی به خیابان می ریزند تا اعتراضات را آرام کنند. البته با شیوه یی که محکم ترین تبعیت از مرکزیت حزب به نمایش درآید و نیز خانواده های قربانیان نیز از یاد نبرند که اعتراض در نظام حزب کمونیست همواره با زندان و محاکمه ختم نمی شود بلکه گاه به دو شقه شدن توسط ساطور یا فلج شدن در اثر ضربه باتوم برقی می تواند به پایان برسد تا دیگر اعتراضی صورت نگیرد.
از خشک مغزی رهبران حزب کمونیست همین بس که به مسلمانان اویغور اجازه نمی دادند به صورت انفرادی به سفر حج بروند و برای رفتن به مکه مسلمانان حتماً باید از مجاری دولتی که حزب طراحی کرده، عبور کنند.مقام های حزبی برای مقابله با هویت ملی فرهنگی مسلمانان، مهاجرت سازماندهی شده چینی های هان - یا چینی های غیرمسلمان- را طی یک دهه گذشته تدارک دیده اند. مسلمانان اویغور معتقدند منطقه آنان سهم چندانی از اقتصاد رو به رشد چین نداشته است و مقام های حزب امتیازهای اقتصادی را به کسانی می دهند که تردیدی در وابستگی شان به مقام های حزب کمونیست وجود نداشته باشد. مسلمانان اویغور حدود ?? درصد جمعیت استان سین کیانگ را تشکیل می دهند و شهر ارومچی مرکز این استان در وسط جاده ابریشم به سوی شرق قرار داشته است. قرار داشتن بر سر راه جاده ابریشم و نیز احاطه شدن این استان از سوی کشورهای مسلمان فرهنگ و هویت خاصی را در منطقه جا انداخته است که در سابقه تاریخی چینی ها نهفته است. مقام های حزب معتقدند ضرورتی ندارد کسی در کشور چین ایده یی غیر از کمونیسم داشته باشد و خرده فرهنگ ها و سنت های اقوام تا جایی محترم و مورد ملاحظه اند که خود را براساس مرکزیت حزب تعریف کنند.
کمونیست ها خود را مرکز عالم می دانند و معتقدند ضرورتی ندارد دنیا بر اساس ملاک های غرب تحولات چین را ببیند یا ارزیابی کند. حزبی ها معتقدند دنیا چین را آن گونه که حزب تشخیص می دهد و توصیه می کند، باید ببیند. بر همین اساس از اول هفته گذشته کلیه خبرنگاران خارجی از کل استان سین کیانگ برچیده شدند و برای ممانعت از خبررسانی پیرامون تحولات چین، اینترنت، تلفن های خارج از کشور و اس ام اس قطع شده و دفتر خبرگزاری های خارجی در منطقه نیز تعطیل شدند.
برای مدت یک هفته تحولات استان سین کیانگ در صدر همه اخبار قرار داشت، در حالی که شدیدترین سانسور دولتی پیرامون خبررسانی اعمال می شد. با وجود تلاش گسترده یی که برای پنهان نگه داشتن خونریزی هولناک شهر ارومچی به کار گرفته شد، اخبار و تصاویر آن به سراسر جهان مخابره شد. اویغورها معتقدند همواره سرکوب و محدود شده اند تا در گوشه یی از خاک چین زندانی باشند. ظاهراً چینی ها در جریان المپیک سال گذشته به همه دوایر امنیتی دستور داده بودند بیش از هر چیز مراقب مسلمانان اویغور باشند و از رفت و آمد آنان جلوگیری کنند. حتی هتل های پکن موظف بودند داشتن یک مسافر اویغور را گزارش دهند.
مقام های حزبی در برخورد با جنبش های اجتماعی از ارتباط دادن هر تحولی با عوامل خارج از مرزها و دست های امپریالیسم ابا ندارند. اگر گذار شما به بازارها و فروشگاه های شهرهای بزرگ اروپا افتاده باشد، متوجه می شوید یافتن کالاهای غیرچینی در فروشگاه های پاریس، استکهلم و لندن تقریباً مشکل است. با این حال چینی ها ضمن اینکه حداکثر بهره را از ارتباطات بین المللی می برند تا کالای خود را صادر کنند، برای سرکوب جریان های اجتماعی داخلی همواره غرب را متهم می کنند. در واقع غربی ها برای اینکه سیل کالاهای ساخت چین را خریداری کنند، خوب هستند اما دموکراسی، تکثر، آزادی اقوام، و شفافیت سیاسی که کشورهای اروپایی و امریکا تا حدود زیادی براساس آن اداره می شوند، بد است.
چینی ها همانند تجربه اتحاد جماهیر شوروی و بسیاری از کشورهای بلوک شرق از تجربه امنیتی خاص ویژه یی نیز بهره می برند. آنها پس از سرکوب هر حادثه اجتماعی نفراتی از دستگیرشدگان را در تلویزیون سراسری این کشور به نمایش می گذارند که اعتراف کنند سازمان های غربی آنها را تجهیز کرده و برای به راه انداختن شورش های کور در خارج دوره دیده اند.
بیش از یک میلیارد جمعیت چین نیازهای مصنوع حدود سه میلیون جمعیت کره زمین را تامین می کنند، اما از حق مطلع بودن از اخبار جهان محروم هستند. در واقع مقام های حزبی چین مهارت ویژه یی در جهت دادن به اخبار و شامپو کردن ذهن توده های چینی دارند. برای مثال اخبار مربوط به تظاهرات و درگیری های خیابانی ماه گذشته شهرهای ایران در رادیو و تلویزیون دولتی چین سانسور شد و عملاً چینی ها اطلاع نیافتند در ایران چه رخ داد، زیرا مقام های حزب از آن وحشت داشتند تا از تحولات ایران الگوبرداری شود.
بسیاری از چین شناسان براساس تفاوت درآمد سرانه در چین معتقدند جمعیت بیش از یک میلیاردی این کشور به شهروندان درجه یک، درجه دو و درجه هیچ تقسیم شده اند. طبقه جدیدی در چین کمونیست شکل گرفته است که بیشترین بهره از شکوفایی اقتصادی را به خود اختصاص داده اند و در کنار آنان، میلیون ها چینی وجود دارند که کارفرما فقط متعهد است شکم آنان را سیر کند.
با این حال رشد و توسعه اقتصادی در چین موجب شکل گرفتن و گسترش طبقه متوسطی شده است که نمی توان مانع فهمیدن آنان شد. به احتمال زیاد نسل جدید چینی ها در کنار گسترش ارتباطات جهانی از ملاک ها و معیارهای رهبران محدودذهن حزب کمونیست فاصله می گیرند. هم اینان به احتمال زیاد نقش بیشتری در صحنه سیاست و حکومت چین برعهده خواهند گرفت و همانند دموکراسی های پیشرفته خواهان تحمل اندیشه ها و ایده ها و تفاوت های فرهنگی خواهند شد. تا آن زمان هیچ کس در این کره خاکی به گلوله بسته شدن اعتراضات دانشجویی ?? سال پیش، سرکوب سال گذشته استان تبت و برخورد خونین نیروهای امنیتی و پلیس با مسلمانان اویغور را تایید نکرد.
